Kontrolsüz

Bin kere söz verip bin kere sözünden dönse bile severdi onu. Duygularını kontrol edemiyor, artık tükendi derken yeniden onu yanında ararken buluyordu kendini. Bir insan nasıl bu kadar umutsuzken, inanmazken bir şeylerin düzeleceğine bu kadar sevmeye devam edebilirdi? Dışarıdan baktığı insanların aşk acılarını küçümserdi hep. Zaman derdi, her şeyin ilacı. Güneşin yeniden doğuşu gibi, çiçeklerin yeniden açısı gibi, yağmurun dinmesi gibi kalp de atar ölü toprağını üzerinden zamanla. Karalar bağlamak niye, bırak zaman düzeltsin. Ancak ilk defa öyle olmadığını kendi duygularıyla kavramış oldu.