Ketum biriyim sanırım biraz…

Ben pek beceremem duygularımı dışa vurmayı. Pek kimse de bilmez zaten benim de duygularım olduğunu. Nasıl derler, ketum biriyim sanırım biraz.

Ergenliğimde bile aşk acısı çekince derslere sarardım. Sanki sorunlara bakmayınca yok oluverirlermiş gibi gelirdi. Ama kafamızı çevirince düzelir mi her şey? Unutur muyuz canımızı sıkanları görmeye görmeye? Böyle olmuyor sanırım, böyle unutulmuyor.

Nasıl ki benim sevdiğimi kimse görmediğinde benim sevgim yok olmuyor, nasıl ki benim canımın yandığını kimsenin bilmemesi bende bir şeyleri iyileştirmiyor; o zaman benim bunları görmemem neyi değiştirir?

Ben pek beceremem duygularımı dışa vurmayı. Pek kimse de bilmez zaten benim de duygularım olduğunu. Yazımda güzel değildi zaten.  Ama ben de sevdim, ben de üzüldüm, ben de mutlu oldum. Tarih bunu da yazsın.

Reklamlar